Film, ne anlattı abi ? sorusuna sevk ediyor, yönlendiriyor, koşturuyor, ama coşturmuyor da neticede dram. Güzel görüntüler hakim, Sean Penn var filmde ama ben de olsam gidermişim aslında. Babalar bazı yönetmenlere fena yara açmış ya da çok tatlı babaları varmış da kötüyü özlemiş gibiler. Yok yok film güzel ama tadında bırakmalı.
Yalnız şu adamlara imrenmemek mümkün değil. Sene 1950 evde piyano var ve evin reisi hayvan gibi çalıyor arkadaş. Çocuk gitar çalıyor. Tamam salak saçma oyunlar da oynadılar ama böyle de imkanları varmış. Biz 5lik pet şişede darbuka çaldık yazıklar olsun.
Ne bir sözü kaldı aklımda ne de bir sahnesi inanılmaz. Görüntüler var, rüya gibi içinde gezersin, bir yerlere gidersin. Bu arada Brad Pitt i çirkinleştirme çabası ile beraber kadın oyuncunun tam bir anne görüntüsüne haiz oluşu iyi olmuş. Şimdi bir Nurgül Yeşilçay aramamak lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder