Konuşmalar, bir yerlere bağlamalar.
Bir noktaya takılan bakışlar.
Benim de diyeceklerim vardı.
Göz hakkım kadar söz hakkım da olsaydı.
Almadı da benden bir şey, anlayamadı da hiç beni.
Oturdum dinledim saatler geçti.
Sıra bana gelir dedim de, gelmedi.
''Bir başka yalanda anlatırım dedim'' ne diyeyim.
Sırası değil safhasında da olabilir.
''Ne oldu biliyor musun ? '' diye başlayan cümlesi bitmeyecek.
Ardından, kelimelerini dizmesi hiç zor olmayacak.
Uykusu da gelmiyor, kelimeleri yağmalayacak.
Bir sigara yakarım,
Durup, düşünürüm,
o anlatırken ben sürünürüm.
Benim de diyeceklerim vardı oysa...
Kimi neresinden vursa canı yanmaz artık.
Ya bir de ağlarsa...