Birgün herkes yalnız kalacak

Her zaman saygılıyım. Bazen çok gürültülü olan ayrılıklar itici gelebilir. Bittiyse biter ilişki, durum kendini belli eder. Hareketler tutuk, bakışlar kopuk, konuşmalar kaçışlarla doludur. Negatif değerli sezgiler insanın zihninde bir çukur açar. İlerleyen evrelerde de yavaşça itersin, severek dövdüğün kişiyi kazdığın çukura. Uzatma ve erteleme çabaları yalnızca üzerine dökülecek  toprağın zamanlamasını belirleyecektir. Bir şey öldüğü için de toprakla buluşması gerekmektedir.

Bir aşkın kronolojisinde yer alan en coşkulu evre herhalde başlangıçtır. Zira zaman geçtikçe dozajı artan muhteşem bir ilişki yaşayana rastlamadım. Aslında ''olması da gerekmiyor'' derseler diyecek lafım olmaz. Kuruluş döneminde gözlerde perdeler olduğundan bahsedilir. Çoğu zaman bu, ''şu an sana tahammül ediyorum'' hissiyatının eyleme dönüşmüş hali gibidir. Sebebi ise ''mutlaka bazı terslikler olacaktır ve bunlar sonra büyüyecektir'' fikrine inanıyor olmamdır. Zamanla sıradanlığı artacak duraklama döneminde konuşulması muhtemel durumlardır. İlk başlardaki zafer kazanmış komutan, durumu gözlemleyerek ileride oluşabilecek sıkıntılara önlem almaz ise bu eylem kaçınılmaz ayrılığın ilk belirtileri olabilir. İnsanlar birleşirler ya da insanlar ayrılırlar. Aslında ikisi de gayet doğal hadiseler. Sıkça rastlanan, bolca yaşadığımız, bazılarının seyrek tanık olduğu durumlardandır. Her bitişin ardından, ''işte bu'' denilebilecek birini aramak farz olur. Genelde de ideal tipe yakın bile olmayan farklı bir seçimle yeni bir yola girilir. Biraz salak zamanlardır onlar çok da üstünde durmadım dikkat ederseniz.

Aman da benim güzel aşkım derken okşadığın yanaklara atılır tokatlar. -Nasıl sert girdim bu paragrafa ? Tabi bu tokat meselesini tasvip etmiyorum. Daha çok sivri diller sokuyor çomağını kalplere. Ne acıdır ki gurur denen köpeğe yenilir delikanlı kalpler. Kamyon yazısı gibi oldu be ! Eninde sonunda zaten bitecek dediğin o aşkın aslında bitiş düdüğü  giderek yaklaşıyordur.  İlla ki konuyu futbola bağlamam lazım :) Bu derin mücadelenin iki tarafı var ama  bir hakemi de yoktur ibnelik yapacak. Bir eski açık dolusu bahane, bir yeni açık dolusu kuruntu eşliğinde, bir kapalı tribün gibi bağıra bağıra üşüşüyor beynine, sonunda dünyanın en iyi, en zengin ve en maneviyatlı insanı olarak oturuyorsun göt üstü numaralıya.

Süre doldu ve mücadele sona erdi. Centilmenlik gereği aitlik duyguları el değiştirir. Artık herkesin tuttuğu kendinedir.

Kaybetsen de kazansan da, birgün herkes yalnız kalacaktr...

Not: haftanın son günü böyle derin bir konuya niye girdim ben de bilmiyorum, idare edin. supradyn.