Bir şekilde sonlandırmayı başardığım gün tam bir işkence günüymüş meğer. Buradan sigarayı bırakmayı başarmış insanlara şükranlarımı ve saygılarımı sunuyorum. Üçüncü gün gelmiş ne olacak işte yahu dedim. Fakat oluyormuş ilk iki günden daha beteri.
Bugün mesai saatlerinde çok hissettirmese de kendimi çok zorlamadan süreyi doldurdum. Lakin eve atılan ilk adımla başlayan küçük krizler akşam yemeğinden sonra tamamen bünyeye hakim oldu. Bu sefer başka bir oyalama taktiği fazla gecikmeden bulundu. 1 adet playstation ve orta kıvamda oyun becerisine sahip bir yeğen yeterliydi. Fakat moral bulmak için Barcelona yı seçerek 3-3 biten normal sürenin üstüne uzatmalarda da yenişemeyince penaltılarla ilk maçı zar zor aldım. Devamında ise kendimi hızlı koşmaya fazla kaptırdığımda bir parmağı neredeyse joystick üstüne bırakacakken ara verdik.
Normalde bu aralıkta 1 sigara iyi giderdi değil mi ? Beklenen olmadı ama berbat İtalya ile Fransa ya yenilmek bir paket sigara içmekten daha beter etti. Aralıktan yararlanıp dinlenen parmaklar yine uzatmalara gidecek olan Boston - Lakers finaline sahne oldu. Maç uzadı, fakat uzatmalar oynanmadı. Bu akşamı sigarasız kapatmak için bahaneydi playstation, yoksa bu sıcakta tv karşısında sıkılmanın ne manası vardı.
İlk zamanların sorunlu olacağı belliydi. Yıllardır denemedim ve kimseden dinlemedim. Ama bu kadar zor olacağını keşke daha önce bilseydim. Şimdi aklımdaki tek soru şu. Acaba hayatta sigarayı hiç istemediğim bir gün olacak mı ? Ya da başka neyi bu derece bağımlılıkla isterim mesela ? Hayatımın büyük bir bölümünde yanımda olan sigara ile çakmak tekrar geri dönecekler mi ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder